RSS

RINTIK SENJA

Jemariku melantun indah dalam papan aksara yang tak terbendung rasanya
Senja hari ini berbeda dengan sebelumnya,
Rintik hujan membasahi jendela kamar dan mengembun mesra di atas kaca
Suasana lembab dan romantis masi terasa diujung kulit ari
Menunggu dan menatap wajahmu datang dengan binar dan sebongkah senyuman
Jajaran Gigi rata nan rapi yang selalu ku tatap istimewa dan iri
Kini tersketsa dengan sosok nyata di hadapanku
Tak perlu lagi ku berlari untuk menata hati untuk bahagia
Tak perlu pengorbananan berdarah yang hingga bernanah
Tak perlu lagi menangis dan meronta seperti sebelum sebelumnya
Cukup aku duduk dan menatapmu datang, menyapa
Mendengar lagu rindu yang slalu ku dengarkan ketika ku merindukanmu
Menyiapkan air putih yang selalu ku siapkan
Mempercantik wajahku agar kau tak bosan ...
Aku masi selalu menghela nafas panjang ...
Meski dengan rasa bahagia yang mendalam ..
Sekiranya ada titik dimana, aku masi menjaga hati ..memawas diri ...
Sekedar menatapmu , memahamimu , dan mencari tau apa maumu ..
Hati yang robek ini masi tetap cacat meski sudah dijahit berkali - kali
Tak ada jalan tanpa ujung
Tak ada huruf kapital tanpa titik
Semoga Tuhan memberikan titik dan ujung yang terbaik untuk kita ...
Dengan segala skenarioNya ..dan aku berharap DENGAN BAHAGIA

UNTUKMU ...SAUDARA SERAHIMKU

Selamat malam kakaku tercinta ,
Maaf jika aku terlambat membaca pesanmu yang kau kirimkan untukku ,
Entahlah , aku akhir akhir ini sedang tidak bergairah dengan dunia mayaku
Masi seperti biasa aku tetap menangis membaca semua note yang kau berikan untukku ...
Terima kasih telah memberi perhatian yang luar biasa kepadaku,
Tidak .. aku tidak merasa kehilanganmu , aku mengerti kesibukanmu , aku mengerti keadaan pikiranmu ...
Aku tak apa , aku sudah dewasa , aku mampu menjaga diriku sendiri ..
Seperti katamu , aku sudah melalui berbagai macam medan yang tak sama dengan yang lainnya ,
Iya ... sepertinya aku sudah akan mendapat pohon yang ku cari ,
Pohon yang mampu menopang tubuhku,
melindungiku ketika badai ,
dan memayungiku ketika terik dan hujan turun ...

Maaf jika aku terkadang masi menjadi sebongkah batu besar yang membebani pundakmu ...
Menyita pikiranmu ...
Tenang kan hati ... tenang kan pikiranmu ...
Anak ayam yang kau lindungi dari dulu hingga sekarang sudah menjadi ayam betina yang siap untuk mencari makan dengan sendirinya ,
Anak ayam itu sudah mampu mengepakan sayapnya dan menggunkan kukunya untuk merobek dan mencabik ayam manapun yang menganggu hidupnya ...
Cukupkan saja pikiranmu itu untuk keluarga kecilmu ...
Aku mampu ...
Aku bisa berjalan dengan sendirinya ...
Aku mampu berlari ...
Aku sudah mampu mbak ...

Terima kasih telah mengajariku berbagai hal dengan mengorbankan seluruh hidupmu untukku ,
Terima kasih telah menjadi benteng pertahanan yang kokoh untuk ku bersembunyi , ketika aku tak mampu menghadapinya sendiri ,
Terima kasih atas segala perhatian yang tak pernah aku balas selama ini ,
Terima Kasih atas pengertian yang tiada tara tentang kedewasaanku yang tak pernah bisa di paksa ,
Terima Kasih ...

Sekali lagi ... maafkan aku yang telah merepotkanmu ...
tidak mampu menjadi adik yang tidak menurut kepadamu, meski kau mencambukku ketika aku memilih jalan yang salah ,
Maafkan aku ....
dan Terimaksih ketika kau selalu di pihakku ketika aku sedang terpojokkan karena keadaan ...
dan Terima Kasih kau menjadi pendengar setiaku yang luar biasa ketika aku terpuruk ,
Terimakasih mbak .....
Tak ada Kakak terbaik selain dirimu yang ada di dunia ini :)

PACAR POCOKAN



“ Buukkk….!” tak buang undangan manten e Fatim kanca raketku nalika SMA ning njogan ngono wae.
Bukane aku males teka merga aku pernah di dakwa ngrebut pacare deweke, tapi, merga dino ne iki aku ora nduwe pasangan sing tak jak budal. Aku lagi wae pedot karo Tama rong sasi kepungkur, atiku durung garing tatune, lan durung siap nampa tresna liya.
Tapi, yen aku teka ijen. Raiku iki arep tak dekek ning endi..? kabeh kanca-kancaku mesti gawa pacare dewe-dewe, lan sing paling nggawe atiku miris kuwi, Tama saiki pacaran karo adik e Fatim. Asline, ning batinku iki kudu misuh-misuh sing ora kinira.
Nyapo raimu lungset koyo klambi ra mambu setrikan…?” takone mbak Mike karo jungkati rambute sing dowone sak buntut jaran ning kaca rias kamarku.
Bingung aku, Mbak…” kandhaku cekak.
Kapan dapurmu iku ra bingung…?”
Iyo seh, tapi iki bingung e tingkat emergency mbak. Wes masuk ICCU ki…”
Nyapo…? Crita ta…”
Nyoh, woconen dewe…” kandhaku karo ngelungne undangan ungu, sing ana pita emas e.
Mbak Mike mung ndomblong, karo njinglengi undangan karo diwolak-walik sajak bingung.
Kuwi undangane Fatim, Mbak….” Kandhaku njelasne.
“ Lha terus…? Opo sing nggarai raimu koyok kethek kalah royok an gedhang ngunu kui…?” kandhane mbak Mike isih domblang-domblong.
Lha, mbak…! Aku bingung, arep teko opo ora…”
Lha lapo kok bingung…? Teko yo teko, ora yo ora. Sedeng temen arek iki…”
Lek aku teko dewean…? Raiku iki bakal tak dokok endi…? Kabeh kanca-kancaku mesti teko karo pacare dewe-dewe, lha aku…? Ingah-ingih dewe…? Hash….”
Lha kowe kuwi kurang satria. Lek pancen kowe durung payu yo akui saja di depan masyarakat umum, lek ancene kowe durung payu. Laopo kathik isin barang…? Urip pisan ae mbok gawe repot she…”
“ Mbak, sampeyan lali ta..? Lek Tama mantan pacarku sing bajingan kui saiki yang-yangan karo adik e Fatim…? Raiku iki lo mbak, tak dekek endi nek aku teko dewe ra nduwe yang…? Podo ae aku moro karo bengok-bengok ‘ hei, ki lo aku durung enek sing nggelemi, aku durung payu…’ seneng ta, ngerti adikmu iki dadi konsumsi public…?”
Hash…bahasamu koyok selebritis ae. Iyo, ya. Lali aku yen Tama saikipacaran karo adik e Fatim.”
Makane… sampeyan iku ilang ingatan jangka pendek ta mbak…?”
Kapan rabine…?”
Minggu…”
“ Putut ana acara ra…? Wes nduwe Yang…?”
Durung kayak e, yo opo ngerti aku deweke nduwe acara opo ora.”
Takon saiki… cepet…”
He, lha opo hubungane karo Putut se mbak…?”
Yo, disewa sedino dadi yangmu ta, kon kok kemplu se…”
Ealah…” kandhaku karo ngeplak bathukku dewe, “ lagi mudheng aku mbak.Iyo, jajal tak sms e…”
Ora kesuwen aku langsung sms putut lan nakokne kabeh sing tak butuhne kiro-kiro kanggo nonton manten suk minggu.
Ide ne mbak mike ora ana eleke, putut dari segi rupa, ngganteng e ora kalah karo Egy John Foresty sing nate main sinetron karo Marshanda nalika aku isih SMP. Saka segi pendidikan, deweke kancaku kuliah lan wisuda bareng, kluargane welcome, lan sing podo kenal karo bapak lan ibuk. Wes jan mathuk tenan dienggo pacar ethok-ethokan sedino wae.
Tak bukak lemari klambiku, wes ora ana wektu maneh. Aku kudu gerak cepat nemokne klambi sing pas kanggo teko ning mantenane Fatim. Tapi, klambiku wes ra ana sing pantes tak gawe kanggo nyulekne matane Tama nek aku ki ra mbutuhi dapurane maneh. Aku wes ora bakal nangisi lungane deweke sing wes ora mbutuhi aku.
Mbak…” tak bukak lawang kamare mbak Mike alon-alon.
Tapi, sing tak celuk i ora ngreken.Mripate merem, kupinge disumpeli headset.
“ Mbak…!” kadhaku rada seru karo nyopot headset ning kupinge.
“ Heh, ana apa…?” kandhane sajak kaget aku ujug-ujug wes njemumus ning ngarep e.
Anu, mbak…”
Anu-anu… ngopo kowe ujug-ujug mlebu kamarku, mak bedunduk ning ngarep raiku…? Nggarai wong kaget ae. Untung aku ra jantungan.”
Lha aku mau wes mlebu kamar alon-alon tak celuki, mbak Mike ra krungu og…”
Enek  opo…?” kandhane karo nyopoti headset e lan mateni lagu sing dirungokne ning HP ne, “ hawa-hawane kowe mbutuhne aku…?”
Aku ora sumaur, aku meneng karo manthuk.
Rupamu eg. Wes ketoro, Yem. Opo…? Nyilih klambi…?”
He…he…he…” kandhaku mesem.
Hash… “ kandhane mbak mike karo menyat mlaku mbukak lemari klambine.
Aku mung ngetutke ning mburine wae.
Nyoh, iki klambi anyar durung tau tak enggo, wingi aku tuku ning online shop tapi kecingkangan. Pek en wae.“ kandhane karo ngekekne ning aku gamis terusan warna coklat.
Hahahaha….” Kandhaku karo mrenges. Lagsung tak saut klambi kuwi mau lan tak jajal.
Ndelalah, klambi kuwi kok yo pas temen ning awakku ora perlu nyilikne lan ora perlu mermak maneh. Sajake pancen wes disetel klambi iki enek kanggo nulungi aku.
Wes, kabeh persiapan wes beres, kari noto skenario sandiwaraku karo Putut dino iku. Aku njingglengi raiku ning kaca, jane rupaku ki yo ora elek-elek banget. Ning kok aku ki pawaan dilarani wong lanang ae. Bener kandhane Mbak Mike yen aku ki mesti seneng karo wong lanang sing salah. Kabeh mantan pacarku kuwi ora ana sing beres. Pedote karo aku mesti perkoro ngesir wedokan liyo. Hah… ancen rai nek rai apes ki mesti wae bola bali kapusan. Opo kudune aku iki diruwat ya? Koyok e wuku lan pasaranku nalika lair enek sing ra beres.
“ Sum, kowe ki enek acara po ra…? Di telfon ket wingi angel tenan.Wes koyok dalang oleh tanggapan ae, golekane ndadak nginceng-nginceng ning ngisor longan…” kandhaku lansung nyemprot nalika krungu swarane Putut saka speaker HP ku.
Biasa ae nyapo to Jum…. Kupingku ki jek normal, ra sah macak koyok guru SLB sing ngajari murid e sing sudo rungon…”kandhane Putut ning aku sajak gelo.
“ Ki keadaan darurat ki Sum,…”
westa, mudeng aku karo karepmu ki. Kowe sms aku wes ping suwidak njaran karo kata-kata sing podo, sak titik komane. Ra sah mbleyer-mbleyer nuw nyapo…? Bensin mundak ki…”
Hash… wes siap to we…?”
Wes, tapi… Aku ra enek montor jum. Aku papak ya…”
Hash… Awas ya we, tak papak rono nganti we ra dandan nggantheng, tak gawakne sak tak buntel we…”
Sing tenang ow Jum. Aku ngerti seleramu…” kandhane karo nutup telfone.
Aku langsung mlayokne motorku kecepatan penuh. Aku samar nek ra keburu. Wektuku mung sedela. Undangan mantene Fatim jam 9, mangka iki wes jam setengah 9.
Aku wes nyiapake jawaban-jawaban saka pertanyaan sing mungkin diajokne ning aku nek aku ketemu kanca-kanca lan Tama. Aku wes nata kapan kiro-kiro aku jadian, ning endi, kok iso kenal, ketemune piye. Wes tak tata mlathing ning utegku iki sambi numpak montor.
  Assalamualaikum, Pak..” kandhaku nyopo bapak e putut nalika aku lagi mudun saka montor.
“ Walaikum salam…” jawabe bapak e sing lagi ngedusi manuk ning kurungan.
Putut wonten pak…?” kandhaku isih ngeyel takon ning bapake sing ora ngreken aku karo isih ibut ngurusi jalak e sing kipat-kipat.
Eh, “ kandhane sajak kaget ngerti aku karo mbenekake sarunge sing nyincing teko dengkul, “ enek ning njero mbak… “sajak isin tibake aku sing teko tiwas ra direken.
Ngebut, jum…? Yah menewes teka…” kandhane putut metu saka nero omah karo nganggo klambi bathik ungu, jam tangan ireng, rambute di spike isih semu teles, lan celana jeans.
Subhanallah…. Semaput aku rasane ngerti rupane sing baguse kaya Ariel noah tikel ping lima. Mataku ki selawase iki ning endi kok nganti ora sadar yen ana menungsa bagus njemumus ning kene, kok malah biayaan golek wong lanang-lanang sing dapurane ra mbejaji, kranjingan pisan. Lo lha ngopo aku ra pacaran ae karo putut ket wingi-wingi… saiki lagi sadar aku yen bocah iku ngganteng e iso nggarai semut ngiler-ngiler turut rattan.
“’ Jum… we terpesona karo aku ow…?” kandhane Putut karo nepuk pundakku.
Heh… he e…” kandhaku kaget, “ eh, ora ding… biasa ae…” kandaku selak nutupi isin.
Arep ning endi to, Mbak..?” takone bapake Putut ning aku sajak pengen weruh.
Anu, Pak. Ningali manten…” kandhaku blaka.
Oalah… iyo…iyo…” kandhane bapak e karo njupuk semprotan isi banyu kanggo nyemprot manuk jalak e maneh sing ket aku teko ngoceh wae ngalah-ngalahi cerewete ibukku dong ra nduwe duit.
Wes, ayo ndang budal…” kandhane putut karo nggeret tanganku.
Monggo pak. Kulo rumiyin…”pamitku.
Iyo, mbak. Sing ati-ati.”Kandhane bapake Putut karo nguntabne lungaku.
Cersssss….. cerssss…. Motorku ujug-ujug ra iso distater.
Iki nyapo Jum…?” kandhane Putut ning aku sajak bingung, ra iso nyetater motor maticku.
He…he…he.. akine tekor Sum, gung nduwe duit nggo tuku. Stater oglek Sum, manual… manual…” kandhaku karo mrenges.
Haiyah….hadewh…hadewh… hadewh… dandan ngganteng-ngganteng trimo mbok kon nyelah motor matic ngeneki…?” kandhane karo nggrundel, lan ngoglek motorku sing rewel kui, “ we ngerti ra Jum, uripmu ki ribet koyok klambimu wi lo… ruwet…”
“ sak uni-uni mu Sum, dino iki tarah uripmu bejo, mbok gawe o keset dina iki aku manut wes. Ancen aku lagi mbutuhne dangkresanmu sing rodok mbejaji kui. Hah…” kandhaku karo anyel.
Hahahahaha….”
Biasa ae… ngguyumu sajak ngece.”
Ora soyo meneng, ning saya seru anggone ngguyu.Masio mangkel temenan atiku iki, nanging tak empet. Etung-etung, dina iki aku mbutuhne deweke kanggo nutupi isinku ning ngarep e kanca-kancaku. Tapi yen dirasakne omongane Putut iku pancen bener.Uripku iki ruwet kaya klambiku.Ribet.Ra karu-karuan.Aku terlalu isin ngakoni ning wong-wong lek aku durung nduwe pacar.Lan aku terlalu gengsi ngkoni ning wong-wong yen aku iki durung iso ngiklasne Tama.
Turut ratan aku ora lali manti-manti Putut supaya mung muni iyo yen mengko ditakoni konca-koncaku,ben ora ngetarani yen aku karo deweke ki mung sandiwara.
Tenang, Jum. Kowe wis ping satus telung puluh telu leh mu ngomong ngono kuwi… aku ki masio ngene yo tau pacaran Jum. Ora koyo wong buta huruf sing urip ning pinggir alas…” kandhane nalika medun saka motor lan tak wanti-wanti tenan kanggo sing pungkasan.
Lha utegmu iw marai IQ jongkok, dadi kudu ping mbolak-mbalik leh ku ngomong lagi mudheng.” Kandhaku karo nututi lakune.
Wes, ra sah kakean cerewet. Lambemu ki koyo pegawai bang titil sing ora oleh duit setoran.” Kandhane karo nggandheng tanganku.
Heh… heh… opo iki…?” kandhaku karo ndudingi tanganku sing digandheng deweke.
Lo…wes pikun arek iki… gurung ngombe obat…?” kandhane karo ngendheg jangkahe lan nakoni aku.
Aku mung gedheg lan mandheng sajak bingung.
Jarene kon sandiwara pacaran. Lha yo iki pacaran. Mosok gak gandhengan…? Nek konco-koncomu curiga piye…?” kandhane maneh sajak ngece.
Iyo ya Sum… lali aku…” kandhaku karo nepuk bathukku sing ra loro.
Aku karo deweke njur mlaku mlebu ning gedhung resepsi.Lan koyo sing wes tak bayangke. Kanca-kancaku wes tumplek blek dadi siji ning kono.
Ana Reni, anake juragan mebel sing klambine abyor koyo penyanyi ndangdut anyaran kae. Trus, Matias, anake juragan Bathik sing isih wae anteng lan tetep gawe kaca mata minus masio wes jaman e gawe soft lens. Lan .... cusss.... jegagik... mripatku langsung natap wewayangane... Tama... nganggo hem lerek-lerek putih dowo, dilingkis teko lengen. Hem iku, hem leh ku menehi deweke nalika ulang tahun limang sasi keungkur. Deweke mesti ngerti yen aku diundang Fatim acara manten e. Opo mungkin deweke sengaja gawe hem iku. Opo mungkin deweke isih nduwe rasa ning aku...?
Tapi, ujug-ujug.... settt.... Nadia adike Fatim ngrangkulke tangane ning bangkekane Tama, lan mbisik i ning kupinge. Cedak.... temen. Atiku mak lap.... langsung murup koyok diobong rasane. Kudu-kudu o mlayu klepat ngaleh.
“ Sing endi Yang mu iku...?” kandhane Putut ujug-ujug mbisik i aku cedak banget ning kupingku, mungkin deweke khawatir yen aku ora krungu mergo suara sound sistem e banter tenan.
Aku ora mangsuli, senajan aku krungu Putut takon marang aku.
“ Ka... Ika...” takone Putut maneh karo ngingeti aku sajak bingung.
“ Kae, ngarepmu. Sing nggowo gelas cocktail. “
“ lha kae, sing ning sampinge dadi pager ayu kuwi sopo..?”
“ pacare sing anyar. Adike Fatim... sing dadi manten.”
“ Astagfirullah....” kandhane meh keselak, “ dadi yangmu kuwi saiki pacaran karo adik e koncomu...?”
“ iyo...”
“ matane pece ta...?”
“ Hush...!” kandhaku karo nabok pundak e, “ ancen ayu an bocah kuwi to...”
“ Ayu apane...? awake koyok blabak umbah-umbahan ngunu nuwk.... rambute tipis koyok tikus tili-tili...”
“ Hahaha... lambemu.... larang wi ragat e.... weton salon...”
“ Weton salon i koyok ngunuw...? Gek salon endi loh...? Kon tutup ae... Ketok lek mekso banget pengen ayu...”
“ Yo pancen ayu lo...”
Tak ingeti Putut mung mencep, lambene monyong limang senti koyok donald bebek.
“ Ayo, salaman karo manten e sik...” tak geret klambine tak jak salaman karo manten ning nduwur tratak.
“ Nek karo pacare ki yo gak nggeret klambi nuw... “ kandhane karo mbungkuk mbisik maneh ning kupingku, “ sing bener ngene...” kandane maneh karo ngrangkulne tanganku ning lengen e deweke.
Atiku mak prepet.... pyoh.... rasane, mandeg sedela.
“ Ngerti ra ngene ki artine apa...?”
Aku mung gedheg, saking ra iso ngomong opo-opo.
“ Ngeneki artine, tanda nek wong lanang sing lengen e mbok gandheng iku milikmu... duwek mu....”
Aku mesem, “ Halah... sok ngerti kowe... jare sopo...?”
“ Lhoh, ngeyel tenan arek iki.... googling to makane ben ngerti... hahahaha...” kandhane karo mlaku isih nggandeng tanganku...
Aku mung ngguyu, karo tetep tak gandeng lengen e. Aku nglirik Tama sedela, isih jejer karo Nadia. Tapi pas tak uwasi, deweke yo nguwasi aku.
“ modiar o we, sing tak gandheng lo, luweh bagus timbang dapurmu. Lan saiki lo aku luwih ayu timbang pager ayumu sing koyok papan gilesan kumbahan wi....” gunemku ning njero ati.